Η θεολογία του χρήματος
Δημοσθένης Δαββετας. Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός,γεωπολιτιστικος αναλυτής.
Κατα μια πρόσφατη Αμερικανική στατιστική , οι εικοσιπέντε πρωτοκλασάτοι μάνατζερς των οίκων αξιολόγησης ,κερδίζουν περισσότερα απ’ολους τους καθηγητές νηπιαγωγείων στην Αμερική. Αυτή η διαπίστωση δεν ανήκει σε κάποιο αριστερό κόμμα , αλλα στην μελέτη των ειδικών ερευνητών που ασχολήθηκαν με το θέμα. Ταυτόχρονα όμως αυτή η στατιστική αναδεικνύει κι ενα σοβαρό πρόβλημα των σύγχρονων κοινωνιών . Πρόκειται για την Δικτατορία του Χρήματος. Το χρηματοπιστωτικό διεθνές σύστημα επέβαλλε με τον Α η β τροπο ως την μοναδική αξία,το χρήμα , γύρω απο την οποία οι πολίτες τρέχουν, υπνωτισμένοι απο τις τεχνικές των τραπεζών. Ακούμε για παράδειγμα μόνιμα δίπλα μας γι’αρνητικα επιτόκια , για χρηματικά κέρδη και οικονομικά πρότζεκτς εκ του μηδενος ( το γνωστό ως quantitative easing των τραπεζών ) ,για ρεκόρ κερδών,γι’αγορες μετόχων και διαφορα αλλα ανάλογα.
Το κέντρο βάρους της δραστηριότητας μας , οδηγεί προς ενα είδος υπόσχεσης οικονομικού παραδείσου . Αντί η ενέργεια κι η εξυπνάδα μας να πηγαίνει στην παιδεία, την διπλωματία, την εκπαίδευση καλυτέρευσης διοικητικών υπαλλήλων , στην Ιατρική γνώση , στην δημοσιογραφία κλπ, το κέντρο βάρους της προσοχής μας εκπαιδεύεται για να μάθουμε το πως λειτουργούν οι μετοχές τραπεζών , το χρηματιστήριο κι η όλη γενικώς χρηματοπιστωτική δραστηριότητα . Κι όμως ήταν αυτός ο τρόπος σκέψης , αυτό το σύστημα συμπεριφοράς ,που οδήγησε σ’ανεργια διακοσίων εκατομυρίων ατόμων ( βάσει της τελευταίας έκθεσης του διεθνούς οργανισμού εργασίας ), που υποχρέωσε τα 2/3 των εργαζομένων να εργάζονται δίχως σταθερή σύμβαση εργασίας και που ακόμη το 47% των επαγγελμάτων δεν είναι ακόμα αναγνωρισμένα. Αυτό το είδος απόλυτης πίστης , ενα είδος Θεολογίας της αγοράς και των στενών συμφερόντων των πιστωτών , είναι η έμπρακτη απόδειξη δυσλειτουργίας του οικονομικού συστήματος. Τέτοια δείγματα είχαμε δει ήδη απο το 2008 με τις χρηματιστηριακές φούσκες και τις παράνομες επιθετικές συμπεριφορές των χρηματοπιστωτικών οίκων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι 117 αμερικανικες τράπεζες πλήρωσαν 200 δισεκατομμύρια δολάρια πρόστιμα σε παρανομίες που αφορούσαν ξέπλυμα χρήματος , χειραγώγηση συναλλαγματικών αγορών κλπ. Επτά χρονια μετα η κρίση επανήλθε κι όλοι μας βιώσαμε παγκοσμίως τις συνέπειες της. Ειδικά η χωρα μας γνώρισε πολύ καλα τι σημαίνει μια τέτοια κόλαση που παραλίγο να την βγάλει απο την Ευρωζώνη. Απ’οτι μάλιστα φαίνεται νέες κρίσεις υποβόσκουν διεθνώς στην περιοδο του (μετα)κορωνοιου. Οι αποτομες και μεγαλες αυξησεις των καυσιμων ειναι μια πρωτη προειδοποιηση. Και δεν θάχουν τελειωμό αυτές οι καταστάσεις όσο το ενδιαφέρον όλων είναι στραμμένο σε χρηματοπιστωτικά παιχνίδια . Προσωπικα πιστεύω ότι χρειάζεται πολιτική βούληση απο τα δυνατά κράτη έτσι ώστε η ενέργεια κράτους και πολιτών να μην εξαντλείται σε λογιστική φιλοσοφία. Πρέπει να στρέφεται αναλογικά σε ζητήματα πολιτισμού , παιδείας , περιβάλλοντος κι οτιδήποτε άλλο μπορεί να δώσει σφαιρική γνώση στον πολίτη. Η σφαιρική καλλιέργεια μπορεί να βοηθήσει και την οικονομία γιατί θα μπορεί να την αντιμετωπίζει απο άλλη , πιο καλλιεργημένη, ματια. Δεν πρόκειται για ουτοπική επιθυμία αλλα για ρεαλισμό . Ήδη σε κράτη όπως η Γαλλια το μπάτζετ για σφαιρική καλλιέργεια νέων αυξάνεται. Καιρός να το δει κι η Ελληνική κυβερνηση.
Δημοσθένης Δαββετας. Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός,γεωπολιτιστικος αναλυτής.
