“Με ανέλπιστα και φοβερά πράγματα
Οι Θεοί υφαίνουν τη ζωή μας.Εκείνα που ήταν να γίνουν
Δεν έγιναν ποτέ…
Κι αυτά που γίνονται
Δεν ήταν να γίνουν
σιωπή ,σιωπή “
Λέει ο Ευριπίδης στη Μήδεια… Και μεις τώρα μπροστά σε μια σύγχρονη τραγωδία… Πρωταγωνιστές, να ψάχνουμε τον από μηχανής Θεό…
Ζητείται γερανός να σηκώσει το βάρος της στεναχώριας μας…
Την θλίψη της ψυχής μας, τα σύννεφα από τα μάτια μας…
Την μαυρίλα από τις σκέψεις μας…
Την κούραση από την αϋπνία…
Αδυνατεί ο εγκέφαλος μας να επεξεργαστεί τον… σκληρό δίσκο της πραγματικότητας….
Να διαχειριστεί τα συναισθήματα μας….
Ζητείται Ελπίς…
΄΄ Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού, φύλαξον με
υπό την σκέπην σου ΄΄ θα αναφωνήσουμε πιο γοερά από ποτέ!
