Οι Ευρωπαίοι πολίτες ως στρατηγική πίεσης .
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης,ποιητης, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.
Υπάρχουν δύο Ευρώπες. Αυτή των Βρυξελλών, που αποφασίζει συνήθως με διακριτική η οχι συνεργασία με τις ΗΠΑ κι αυτή των Ευρωπαίων πολιτών που συνήθως δεν αποφασίζουν για τις πολιτικές εξελίξεις , αλλά που η γνώμη τους μετρά άμεσα η έμμεσα συχνά στις επιλογές των πολιτικών ,αυτών που ζητούν , να εκλέγονται συνεχώς ,μετατρέποντας την πολιτική σε “χρυσοδοφορο” επάγγελμα.
Ανάμεσα στις δύο Ευρώπες υπάρχει διαφορά ουσίας στις πολιτικές τους επιλογές.
Κι απέναντι τους βρίσκονται η “Σκύλλα” και η “Χάρυβδη” . Δηλαδη ο Ρωσοτουρκικος άξονας και ο Αμερικανικός.
Ρωσία και Τουρκία για διαφορετικούς λόγους η καθεμία κι ορμώμενες από διαφορετικά στρατηγικά και γεωπολιτιστικα συμφέροντα, στοχεύουν την Ευρώπη. Με πονηρό τρόπο προσπαθούν να παγιδεύσουν τους Ευρωπαίους πολίτες, ώστε να τους στρέψουν εναντίον της πολιτικής των Βρυξελλών. Η πρώτη μέσω της πολιτικής του αερίου και η δεύτερη μέσω του μεταναστευτικού. Στόχος και των δύο είναι η δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων πολιτών ,σε σημείο να στραφούν κάποια στιγμή εναντίον των παγκοσμιοποιημενων κυβερνήσεων τους και να τις αλλάξουν. Και οι όποιες ως τώρα πολιτικές τους επιλογές καθοδηγούνται απο αυτήν την στρατηγική της αποσταθεροποίησης.
Από την άλλη μεριά οι ΗΠΑ ασκούν επίσης πίεση στους Ευρωπαίους. Είτε καλλιεργωντας κι επιβάλλοντας στις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μια πολιτική εμπλοκής στην Ουκρανία ως-τα-ακρα, είτε καλλιεργώντας μέσα απο την χειραγώγηση των μίντια τον οικονομικό πανικό του αερίου δείχνοντας ως μόνο υπεύθυνο την Ρωσία, είτε εκμεταλλευόμενες προς ίδιον οικονομικό όφελος την ουκρανικη κρίση, οι ΗΠΑ , πιέζουν τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ν’ακολουθησουν την Αμερικανική πολιτική.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί για λόγους ιδεολογίας και συμφερόντων ταυτίζονται με την Αμερική και είναι έτοιμοι, εκτός απο τις κυρώσεις, να φτάσουν και σε πόλεμο αν χρειαστεί με την Ρωσία. Κατι που ως τώρα δεν ασπάζονται οι Ευρωπαίοι πολίτες. Πιεσμένοι ομως αυτοί οι τελευταίοι ανάμεσα στις δύο γεωστρατηγικες μηχανές ασφυκτιούν και οικονομικά και σ’επιπεδο ποιότητας ζωής που απειλούνται να χάσουν. Νοιώθουν να είναι αντικείμενο γεωπολιτικής εκμετάλλευσης κι απο τις δύο πλευρές. Κι η πίεση, ειδικά αυτον τον χειμωνα, οπως αναφέρεται, μοιάζει να’ναι δυσβάσταχτη και επικίνδυνη να προκαλέσει συλλογική κατάθλιψη κι ακραίες κοινωνικές αντιδράσεις.
Κανείς δεν μπορεί να κάνει εύκολες προβλέψεις, από την στιγμή μάλιστα που το ουκρανικο ζήτημα δεν δίνει ως τώρα στον ορίζοντα ημερομηνία η διάθεση λήξης. Αυτο πάντως που είναι βέβαιο είναι το οτι η πίεση για διαφορετική γεωστρατηγική εκμετάλλευση των Ευρωπαίων πολιτών συνεχίζεται έντονη. Στόχος όλων η χειραγώγηση της Ευρώπης. Κάποια στιγμή αυτο πρέπει να πάψουν να το ανέχονται οι Ευρωπαίοι πολίτες . Όσο για την “κυβερνηση” των Βρυξελλών αυτή δείχνει να ακολουθεί, την γραμμή της Ουάσιγκτον. Αναμένονται εξελίξεις..
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης,ποιητης, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.
