Η ιδεολογικη εκμετάλλευση του περιβάλλοντος.
Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητης Φιλοσοφίας, Ποιητης, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.
Πριν μερικά χρόνια πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι η διεθνής διάσκεψη για το περιβάλλον, η γνωστή ως cop21. Και σ’αυτήν και σ’αλλες κυριάρχησε η υπόσχεση των ισχυρών για δράσεις που θα θεραπεύσουν τα κλιματικά προβληματα. Πολύ δε απο τους πρωταγωνιστες αυτών των υποσχέσεων, δεν δίστασαν να συνδέσουν ιδεολογικά τα ζητήματα του κλίματος με την μεταναστευτική κρίση. Τέσσερα είναι τα σημεία που πρέπει να αξιολογηθούν. Πρώτον: η συμφωνία που έγινε αφορά κράτη και όχι διάφορες κοινωνικές συλλογικότητες η επιχειρηματικές ομάδες. Αυτές οι τελευταίες δεν κινητοποιήθηκαν για να στηρίξουν ανοιχτά τα μέτρα που προτάθηκαν και αποφασίστηκαν. Αυτό δείχνει την αδυναμία τέτοιων αποφάσεων. Γιατί αυτές αφορούν μόνο κρατικές οντότητες δίχως να προβλέπουν ποινές για κοινωνικούς η επιχειρηματικους φορείς που παρεμβαίνουν τους κλιματικούς κανόνες. Δεν υπάρχει γι’αυτούς τιμωρία και δεν τους υποχρεώνει κανείς με τον Αλφα η βήτα τροπο να αλλάξουν τακτική. Συνεπώς οι συμφωνίες της συνόδου αφορούν περισσότερο το εγώ των πολιτικών, χαϊδεύουν την εικόνα τους και χρησιμεύουν για ενίσχυση την πολιτικής τους καριέρας στο μέλλον. Γιατί τι πρακτική αξία έχουν τέτοιες υποσχέσεις εφόσον δεν τιμωρούνται οι παραβάτες; Δεύτερον: σύμφωνα με το πνεύμα της συνόδου, οι πλούσιες χώρες θα δώσουν χρήματα, πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, στις φτωχές χώρες, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν αυτές τα περιβαλλοντολογικά τους ζητήματα. Ποια όμως είναι η εγγύηση για το που θα πάνε αυτά τα χρήματα; Θα φτάσουν στον προορισμό τους; Θα υπηρετήσουν το σκοπό που δόθηκαν; Θα καταλήξουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς κάποιων κρατικών επιτήδειων αντί των αρμοδίων φορέων; Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για χρήματα φορολογουμένων πολιτών. Τρίτον: η συμφωνίες αυτές που υπογράφονται στην σύνοδο cop21, απο τους ενέργεια σήμερα πολιτικούς, θα διατηρηθούν επίσης απο εκείνους που δύο η τρία χρονια αργότερα θα τους διαδεχτούν η θα μείνουν αδρανείς; Γιατί το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές αυτό το σενάριο. Τέταρτον: ακούστηκε απο κάποιους κατά την διάρκεια της συνόδου, ότι για παράδειγμα η ξηρότητα της Συρίας είναι η βασική αιτία της μεταναστεύσης. Αυτό κι αν είναι υπερβολή. Πρόκειται για ανήθικη εκμετάλλευση των ανθρωπίνων βασάνων απο την ιδεολογική προπαγάνδα. Γιατί αν πρέπει κάτι εδώ να τονιστεί είναι ότι η πραγματική απειλή του πλανήτη μας είναι οι ιδεολογικοί πόλεμοι η αν θέλετε οι ιδεολογίες που διεκδικούν την μια και μοναδική σωτηριολογική αλήθεια κι ωθούν τους οπαδούς τους σ’ εγκλήματα και μαζικές καταστροφές όσων είναι αντίθετοι. Μαζι με τις γενοκτονίες, είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας. Το επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί: 120 εκατομμύρια νεκροί απο πλευράς κομμουνιστικών κρατών, 50 εκατομμύρια μεταξύ 1939 και 1945, αρκετά εκατομμύρια Εβραίοι, Αρμένιοι, καμποτζιανοι, Πόντιοι ,Τουτσοι.. Και όλα αυτά τον 20 αιώνα. Ο δε 21 πρώτος αιώνας δεν μοιάζει να ξεκινά καλύτερα με τα μαζικά εγκλήματα των τρομοκρατών. Αντί λοιπόν να οργανωθεί ενα εννιαίο μέτωπο εναντίων των Τζιχαντιστων βλέπουμε να υπάρχουν ακόμη δισταγμοί, να υπάρχουν προβληματισμοί απέναντι στον ρόλο της Ρωσίας, ξεχνώντας ότι αυτή είναι αναγκαίος σύμμαχος μας στον πόλεμο κατα της τρομοκρατίας. Χάνουμε συχνά τον πραγματικό μας στόχο λόγο δημαγωγικών πολιτικάντικων τακτικών. Αλλά κι η μείωση των μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων για παράδειγμα είναι ένα σοβαρότατο πρόβλημα. Και όμως δεν είναι το κεντρικό ζήτημα των Μ.Μ.Ε. Γιατί αυτή είναι μια αληθινή απειλή για το περιβάλλον και την ζωή μας. Μένουμε με σταυρωμένα χέρια εξαντλώντας την δυναμική μας σε ιδεολογικές ανοησίες αντί να ρίξουμε το βάρος μας στην προστασία των γήινων πόρων, την πραγματική οικονομία, την καινοτομία, την επιστημονικη έρευνα, την μείωση της ανεργίας, την εύρεση εργασίας των νέων. Αυτά πρέπει να είναι οι προτεραιότητες μας και όχι οι πομπώδες με υστεροβουλία υποσχέσεις των πολιτικών κομμάτων .
Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητης Φιλοσοφίας, Ποιητης, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.
