Τα ερωτήματα υπάρχουν και ας είναι πρόωρα, δεδομένου ότι ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει το πότε θα αρχίσουν οι εμβολιασμοί στη χώρα μας αλλά και το τι θα ισχύσει ακριβώς.
Μέσα στον Δεκέμβριο βέβαια θα αρχίσουν να μας έρχονται από τη Μεγάλη Βρετανία οι πρώτες εικόνες με το Messenger RNA εμβόλιο της Pfizer BioNTec να εφαρμόζεται σε μπράτσα, οπότε δεν θα βρισκόμαστε και τόσο μακριά.
Υπάρχουν βέβαια ήδη κάποια νομικά δεδομένα στην Ελλάδα.
Εν αρχή είναι το Σύνταγμα. Κατά μία ερμηνεία του άρθρου 25 παράγραφος 4 για την έννοια του δημόσιου αγαθού, αν δεχθούμε ότι η ανοσία στον πληθυσμό θα είναι τέτοιο (εφόσον ωφελεί όλους) το κράτος μπορεί να νομοθετήσει για την υποχρεωτικότητα του εμβολίου.
Και λέμε να νομοθετήσει γιατί προς το παρόν πορευόμαστε με το νόμο 4675/2020 (ΦΕΚ 54/Α/11.3.2020) που αναφέρει ότι “σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία μπορεί να επιβάλλεται με απόφαση του υπουργού υγείας μετά από γνώμη της επιτροπής εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου. Με αυτή την απόφαση ορίζονται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μετρό προστασίας της Δημόσιας Υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού”
Τα ίδια αναφέρονται και σε μία από τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου του Φεβρουαρίου 2020 που ενσωματώθηκε στο νομό 4682/2020 και αναφέρει “για υποχρεωτικό εμβολιασμό σε πρόσωπα για τα οποία υπάρχουν εύλογες υπόνοιες ότι μπορεί να μεταδώσουν άμεσα ή έμμεσα τον ιό ή προέρχονται από περιοχές όπου έχει παρατηρηθεί μεγάλη διάδοση της νόσου.”
Ουδείς από τους πρόσφατους νόμους πάντως κάνει ρητή αναφορά για καθολικό και υποχρεωτικό εμβολιασμό σε όλο τον πληθυσμό κάτι που το γνωρίζουν οι αρνητές αλλά και οι σκεπτικιστές (ας διαχωρίσουμε τις κατηγορίες) που ενισχύουν την επιχειρηματολογία τους στην λογική του αυτοπροσδιορισμού του ατόμου σε θέματα προσωπικής του υγείας.
