<ΑΠΕΛΠΙΣίΤΟ> και η ζωή μας ήτο… ήτο…
Τραγουδούσε ο Λάκης Λαζόπουλος το 2017 μαζί με την Σοφία Φιλιππιδου και τον υπόλοιπο θίασο…
Σε αυτό τον ρυθμό η ζωή μας μια δεκαετία τουλάχιστον….
Όταν το θέατρο, η επιθεώρηση που τόσο πολύ λείπει τα τελευταία χρόνια μετά την πανδημία, γίνεται προφητικό και αυτά που έβλεπες χρόνια πριν τώρα τα ζεις…. είναι συγκλονιστικό….
Δεν θα σχολιάσω οτιδήποτε παρά μόνο θα παραθέσω αποσπάσματα συνεντεύξεων μου και το δελτίο τύπου μια άλλης παράστασης του 2008….
Έτσι μέσα από τον πολιτισμό όπως κάνω πάντα…. Δίνοντας αφορμή για περισυλλογή σε αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα και την ευχή να τελειώσει το μαρτύριο για τους συνανθρώπους μας.
Ο βιοπαλαιστής στη στέγη»
Πρώτη παράσταση: Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008
Δελτίο Τύπου:
Αυτό το χειμώνα ο Λάκης Λαζόπουλος ανεβαίνει πάνω στη στέγη. Ακολουθώντας ακριβώς την πορεία των νεύρων του μέσου Έλληνα. Ένα σπίτι βουλιάζει, το ποτάμι ξεχείλισε, δε θα μείνει κανείς. Το ποτάμι τα παρασύρει όλα!
Πάνω στη στέγη ο Λάκης Λαζόπουλος, ως σύγχρονος Οδυσσέας, βουλιάζει όπως βουλιάζει και η ζωή μας στο σήμερα. Το παρελθόν αρχίζει να χτυπά επιτακτικά την πόρτα και ζητάει να πάρει θέση. Η ιστορία του Νεοέλληνα από το 1960 έως το σήμερα, η διάλυση του εμείς, η άνοδος του εγώ, η κάθοδος των συναισθημάτων, το πέρασμα στη διαφθορά, η γελοιοποίηση του Έλληνα στην ιστορία.
Αυτό το χειμώνα όλοι οι Έλληνες θα ανέβουνε πάνω στη στέγη μαζί με τον Λάκη Λαζόπουλο.
Ο Οδυσσέας είναι ο σύγχρονος Έλληνας που βγαίνει από τα ρούχα του, βγαίνει από το σπίτι του, βγαίνει από τον εαυτό του, του βγαίνει η ψυχή καθημερινά, του τη βγάζουν και του τη δίνουν στο χέρι. Είναι τα βιώματά του, η ζωή που του αρνούνται, η ζωή που τον προσπερνά, η ζωή που του έμαθαν να ζει σαν να ζει.
Βιοπαλαιστής από τα γονίδιά του ο Έλληνας κουβαλά πάντα μαζί του τη μάνα, τον πατέρα, τα αδέρφια, τη γυναίκα, το παιδί, την πεθερά, τους θείους και προσπαθεί να τους βολέψει όλους. Έτσι θα φτάσει στο σήμερα. Το κυνήγι του χρήματος θα τον οδηγήσει στις μίζες, στα ρουσφέτια, στις προμήθειες, στη χαμένη Ελλάδα του 2008, στα χαμένα όνειρα.
Και μια μέρα ξυπνά και τα έχει καταφέρει! Πολλά λεφτά, μεγάλο σπίτι, Φιλιππινέζες, αυτοκίνητα, σκάφος, χλιδάτες διακοπές στην Ψαρού, και τα νεύρα του είναι και αυτά πολυτελείας!
Τι άλλο να ζητήσει;
Η ντομάτα, η φέτα και η ελιά περνούν στην παρανομία. Τώρα το λόγο έχει το σούσι.
Ο βιοπαλαιστής στη στέγη είναι το χιούμορ της απόγνωσης, είναι το χιούμορ της λύτρωσης. Ο βιοπαλαιστής της στέγης είμαστε εμείς….
