Μεγάλη Παρασκευή και το Θείο δράμα κορυφώνεται.
Πολλές οι παραδόσεις για την σημερινή ημέρα!
Στο Σουφλί έχουν ένα ωραίο θρύλο για την Μ. Παρασκευή :
Η Παναγια έκλαιγε για τον Χριστό. Όλα τα ζώα για να την παρηγορήσουν της έφερναν διάφορα δώρα. Η χελώνα έβρασε λίγη φακή, την έβαλε στο καύκαλό της και σιγά-σιγά έφθασε στο σπίτι της Παναγίας. Στο κατώφλι όμως σκόνταψε και χύθηκε η φακή. Η Παναγία βλέποντας την κωμική σκηνή παρά την πίκρα της γέλασε, αλλά αμέσως θυμήθηκε το μαρτύριο του παιδιού της και είπε σταύρωσαν το μονάκριβό μου κι εγώ γελώ, να σκουληκιάσουν τα χείλη μου ! Και τότε ένα σκουλήκι περπάτησε στα χείλη της. Το πήρε στο χέρι της και το ευλόγησε, για να ζουν από εκείνο οι φτωχοί! Έτσι γεννήθηκε το κουκούλι και το έθιμο να τρώμε φακές.
Σε ότι αφορά το ξύδι η παράδοση επιβάλλει την χρήση του για να μας θυμίζει τους στρατιώτες που έδωσαν ξύδι αντί νερό στον Κύριο Ημων Ιησού Χριστό όταν δίψασε την ώρα της σταύρωσης του.
«Χωρίς σταυρό, δεν υπάρχει άνθρωπος».
Χωρίς σταυρό όμως, δεν έχει και Ανάσταση.
Μεγάλο πράγμα πράμα το να ‘χει κανείς ελπίδα…
«Εγώ ειμί η ανάστασης και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται και πας ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνει εις τον αιώνα» (Ιωάν. ΙΑ΄ στίχ. 25, 26)
Ο Χριστός είναι η ζωή και η Ανάσταση!
Καλή Ανάσταση από καρδιάς!
