Σε μια κίνηση που τελεί υπό την πλήρη καθοδήγηση της Τουρκίας και αντλεί επιχειρηματολογία από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, η Λιβύη, με ρηματική διακοίνωση την οποία κατέθεσε από τις 27 Μαΐου στον ΟΗΕ και δημοσιεύθηκε ως επίσημο έγγραφο την 1η Ιουλίου, κατέθεσε με συντεταγμένες και χάρτη τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της, σε μια προσπάθεια να επιβάλει τετελεσμένα και να κατοχυρώσει τα «οφέλη» που της προσφέρει η Τουρκία με το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, εις βάρος κυρίως της Ελλάδας, αλλά και της Αιγύπτου..
Η κίνηση αυτή της Λιβύης ακολουθεί τις κινήσεις που έκανε η Τουρκία το 2020, καταθέτοντας και αυτή μονομερώς και αυθαίρετα στον ΟΗΕ τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της, βάσει του Τουρκολιβυκού Μνημονίου, αγνοώντας εντελώς τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολικής Μεσογείου. Η Λιβύη μάλιστα χαρακτηρίζει παράνομη την Ελληνοαιγυπτιακή Συμφωνία, την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο, αλλά και τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, σε μια προσπάθεια γενικευμένης αμφισβήτησης των ελληνικών θαλασσίων ζωνών, ακόμη και εκεί που δεν μπορεί να το πράξει λόγω γεωγραφίας η Τουρκία, δηλαδή στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης.
Η Λιβύη επικαλείται, όπως και η Τουρκία, το επιχείρημα ότι η μέση γραμμή πρέπει να οριστεί μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών με την Ελλάδα και ότι τα νησιά δεν έχουν αυτομάτως πλήρη επήρεια σε θαλάσσιες ζώνες, και βάσει της νομολογίας είτε πρέπει να αγνοηθούν είτε να έχουν μειωμένη επήρεια, ανάλογα με τις συνθήκες.
Ταυτόχρονα, η επίσημη πλέον τοποθέτηση ότι για κάθε συνομιλία θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, περιορίζει τις δυνατότητες ουσιαστικού και αποδοτικού διαλόγου. Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει την ανάγκη στενής συνεργασίας με την Αίγυπτο, η οποία μπαίνει στο στόχαστρο της Λιβύης (καθοδηγούμενης από την Τουρκία), έστω και για πολύ μικρότερη θαλάσσια ζώνη απ’ ό,τι η Ελλάδα.
Μετά τις επαφές που είχε ο Γιώργος Γεραπετρίτης με τις δύο πλευρές της Λιβύης, είναι σαφές ότι δημιουργούνται νέα δεδομένα με την τελευταία εξέλιξη, χωρίς βεβαίως να αναιρούν τη σημασία διατήρησης των διαύλων με την Τρίπολη και την Βεγγάζη.
