Το Ουκρανικο, ο Τύπος κι η κοινή γνώμη.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.
Αν κάποιος παρακολούθησε την πορεία του Γαλλικού τύπου, από την αρχή του Ουκρανικού ζητήματος ως σήμερα, θα διαπίστωνε σε γενικές γραμμές οτι, ολόκληρος ο τύπος κατ’αρχήν ήταν, και ορθώς ήταν, εναντίον της Ρωσικής εισβολής. Κανείς ορθοφρονων πολίτης δεν επικροτεί αυτήν την επιθετική κατάσταση.
Ομως υπήρχαν και υπάρχουν δύο μεγάλες τάσεις που ξεχώρισαν και ξεχωρίζουν ακόμη, όσον αφορά την στάση την Δύσης κι ειδικά της Ευρώπης, ως προς το τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει ο πόλεμος και ν’αποδοθει δικαιοσύνη.
Η πρώτη είναι αυτή που ακολουθεί την Αμερικανική τάση. Κατ’αυτην πρέπει να συνεχιστεί η τροφοδότηση όπλων στην Ουκρανία και βέβαια να συνεχιστεί ο πόλεμος. Που σημαίνει νεκροί, καταστροφές, μετανάστευση κλπ. Η δε Αμερική δοκιμάζει πολλά όπλα της σε πραγματική μάχη, χρεώνοντας ολο και περισσότερο τον Ουκρανικο λαό, μιας και τα όπλα δεν δίνονται δωρεάν.
Η δεύτερη λέει να σταματήσει κατ’αρχην ο πόλεμος και στην συνεχεια να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Αν κι η κοινή λογική αυτο ζητά, εν τούτοις ο πόλεμος συνεχίζεται. Ένας πόλεμος περίεργος οπου επισήμως οι μη-ουκρανοι δίνουν μόνο οπλισμό στους Ουκρανούς και δεν συμμετέχουν οι ίδιοι επιχειρησιακά.
Η υπερ του πολέμου πλευρά, σε Γαλλία κι Ευρώπη, φωνάζει να σταλεί στρατός να νικήσει τους Ρώσους στσ μερη τους και να φυγει ο Πουτιν. Ο τύπος που στηρίζει αυτήν την άποψη ωρύεται εναντίον του Πούτιν προσπαθώντας να ξεσηκώσει τον κόσμο προς μια φιλοπολεμικη αντίληψη. Χωρίς αποτελεσμα. Γιατι; Γιατί η κοινή γνώμη δεν θέλει πόλεμο ο,τι προπαγάνδα και να της διακινούν. Θέλει ειρήνη, ευημερία, ασφαλεια, θέλει να’χει χρήματα να ζει κι οχι ν’αλληλοσκοτωνεται.
Κι εδώ είναι που οι Γάλλοι κι οι Ευρωπαίοι ταχουν καλά καταφέρει ως τώρα. Κρατουν ισορροπίες καταδικάζοντας την εισβολή.
Κι ειναι εδώ ακριβώς που εχουν ως τώρα αποτύχει οι Αμερκανοεγγλεζοι. Παρα τις επίμονες κι οχι συχνά ορθόδοξες, προσπάθειες τους να ξεσηκώσουν τον κόσμο για πόλεμο, δεν τα κατάφεραν. Κι είμαστε σε αδιέξοδο. Ομως το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτό το αδιέξοδο έχει κάτι το θετικό. Και ποιο είναι; Οτι η κοινή γνώμη επηρέασε κι ίσως εμπόδισε, τουλάχιστον ως τώρα, μια γενικευμένη διεθνή συρραξη με κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. Κι αυτό είναι ενα νέο πολιτικό δεδομένο. Ας ελπίσουμε πτι και παλι η κοινή γνώμη θα ενισχύσει την ορθφροσύνη των παγκόσμιων ηγετών ώστε να βρούνε λύση ειρήνης στο Ουκρανικο κι όχι λύση πολέμου και καταστροφών. Λύση προς τα συμφέροντα των λαών κι οχι αυτά των παγκόσμιων εταιρειών που πάνω απ’ολα κοιτούν τα οικονομικά τους κέρδη.

Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ